Εστίαση
[Αναφέρεται στη σχέση του αφηγητή με τα υπόλοιπα πρόσωπα της ιστορίας, τη
γνώση τους για την υπόθεση.]
• Μηδενική —-·>- Ο αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα,
είναι έξω από τη δράση (παντογνώστης). Αφηγητής > Πρόσωπα
• Εσωτερική —** Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα.
Αφηγητής = Πρόσωπα
• Εξωτερική *- Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα.
Αφηγητής < Πρόσωπα
Οπτική γωνία
[Αναφέρεται στην προοπτική του αφηγητή απέναντι στην ιστορία, τη σχέση του με
την υπόθεση.]
• Εσωτερική —*- Την ιστορία αφηγείται ο βασικός ήρωας ή ένα δευτε-
οπτική γωνία ρεύον πρόσωπο (αφηγείται μόνο όσα υποπίπτουν στην
αντίληψη του).
• Εξωτερική —>- Ο αφηγητής βρίσκεται έξω από την υπόθεση, αφηγεί-
οπτική γωνία ται σε τρίτο πρόσωπο.
Ο τύπος του αφηγητή
1. Με βάση τη συμμετοχή του στην ιστορία:
• Ομοδιηγητικός: Συμμετέχει στην ιστορία την οποία αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής (αυτοδιηγητικός αφηγητής) είτε ως παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας.
• Ετεροδιηγητικός: Δεν έχει καμιά συμμετοχή στην ιστορία που αφηγείται.
2. Με βάση το αφηγηματικό επίπεδο:
• Ενδοδιηγητικός: Αφηγείται γεγονότα που ανήκουν στην κύρια αφήγηση.
• Εξωδιηγητικός: Αφηγείται γεγονότα και πράξεις ξένα προς το κύριο κείμενο της αφήγησης (εισαγωγικές αφηγήσεις, πρόλογοι…)
• Μεταδιηγητικός: Αφηγείται γεγονότα που συνιστούν δευτερεύουσα αφήγηση (που ενσωματώνεται στην κύρια αφήγηση, είναι αφήγηση μέσα στην αφήγηση), εγκιβωτισμένη αφήγηση.
Ο αφηγητής δεν ταυτίζεται με το συγγραφέα. Σε όσες περιπτώσεις ταυτίζονται τα δύο πρόσωπα μιλάμε για αυτοβιογραφία (αυτοδιηγητική αφήγηση).
Αφηγηματικοί τρόποι
α) Διήγηση
- Τριτοπρόσωπη αφήγηση
β) Μίμηση
- Πρωτοπρόσωπη αφήγηση
- Διάλογος
- Εσωτερικός μονόλογος
γ) Μεικτός τρόπος (Συνδυασμός διήγησης και μίμησης) 5) Περιγραφή ε) Σχόλιο στ) Ελεύθερο πλάγιο ύφος
Ο χρόνος στην αφήγηση
• Ιστορικός: Δηλώνει το πόνε χρονολογικά συνέβησαν τα γεγονότα που παρουσιάζονται (το πότε).
• Πραγματικός/Αφηγημένος: Δηλώνει το διάστημα που καλύπτουν τα γεγονότα που παρουσιάζει η αφήγηση (το πόσο).
• Αφηγηματικός: Δηλώνει το πώς αξιοποιείται, πο5ς παρουσιάζεται ο χρόνος στη διαδικασία της αφήγησης (το πώς):
α) ως προς τη σειρά παρουσίασης των γεγονότων:
- Ευθύγραμμος (όταν ακολουθεί τη φυσική σειρά των γεγονότων).
- Με αναχρονίες (όταν γίνονται ανακατατάξεις στη φυσική σειρά των γεγο
νότων):
• Αναδρομές ή αναδρομικές αφηγήσεις ή αναλήψεις ή FLASH BACK(επιστροφή στο παρελθόν).
• πρόδρομες αφηγήσεις ή προλήψεις (αναφορές γεγονότων που θα συμβούν αργότερα).
β) ως προς το ρυθμό παρουσίασης των γεγονότων:
- Επιτάχυνση.
- Επιβράδυνση.
- Παράλειψη ή έλλειψη.
γ) ως προς το σημείο έναρξης της υπόθεσης: ~ από την αρχή της υπόθεσης-
- από τη μέση της υπόθεσης
Πηγή: stefanu.wordpress.com
[Αναφέρεται στη σχέση του αφηγητή με τα υπόλοιπα πρόσωπα της ιστορίας, τη
γνώση τους για την υπόθεση.]
• Μηδενική —-·>- Ο αφηγητής ξέρει περισσότερα από ό,τι τα πρόσωπα,
είναι έξω από τη δράση (παντογνώστης). Αφηγητής > Πρόσωπα
• Εσωτερική —** Ο αφηγητής ξέρει όσα και τα πρόσωπα.
Αφηγητής = Πρόσωπα
• Εξωτερική *- Ο αφηγητής ξέρει λιγότερα από τα πρόσωπα.
Αφηγητής < Πρόσωπα
Οπτική γωνία
[Αναφέρεται στην προοπτική του αφηγητή απέναντι στην ιστορία, τη σχέση του με
την υπόθεση.]
• Εσωτερική —*- Την ιστορία αφηγείται ο βασικός ήρωας ή ένα δευτε-
οπτική γωνία ρεύον πρόσωπο (αφηγείται μόνο όσα υποπίπτουν στην
αντίληψη του).
• Εξωτερική —>- Ο αφηγητής βρίσκεται έξω από την υπόθεση, αφηγεί-
οπτική γωνία ται σε τρίτο πρόσωπο.
Ο τύπος του αφηγητή
1. Με βάση τη συμμετοχή του στην ιστορία:
• Ομοδιηγητικός: Συμμετέχει στην ιστορία την οποία αφηγείται είτε ως πρωταγωνιστής (αυτοδιηγητικός αφηγητής) είτε ως παρατηρητής ή αυτόπτης μάρτυρας.
• Ετεροδιηγητικός: Δεν έχει καμιά συμμετοχή στην ιστορία που αφηγείται.
2. Με βάση το αφηγηματικό επίπεδο:
• Ενδοδιηγητικός: Αφηγείται γεγονότα που ανήκουν στην κύρια αφήγηση.
• Εξωδιηγητικός: Αφηγείται γεγονότα και πράξεις ξένα προς το κύριο κείμενο της αφήγησης (εισαγωγικές αφηγήσεις, πρόλογοι…)
• Μεταδιηγητικός: Αφηγείται γεγονότα που συνιστούν δευτερεύουσα αφήγηση (που ενσωματώνεται στην κύρια αφήγηση, είναι αφήγηση μέσα στην αφήγηση), εγκιβωτισμένη αφήγηση.
Ο αφηγητής δεν ταυτίζεται με το συγγραφέα. Σε όσες περιπτώσεις ταυτίζονται τα δύο πρόσωπα μιλάμε για αυτοβιογραφία (αυτοδιηγητική αφήγηση).
Αφηγηματικοί τρόποι
α) Διήγηση
- Τριτοπρόσωπη αφήγηση
β) Μίμηση
- Πρωτοπρόσωπη αφήγηση
- Διάλογος
- Εσωτερικός μονόλογος
γ) Μεικτός τρόπος (Συνδυασμός διήγησης και μίμησης) 5) Περιγραφή ε) Σχόλιο στ) Ελεύθερο πλάγιο ύφος
Ο χρόνος στην αφήγηση
• Ιστορικός: Δηλώνει το πόνε χρονολογικά συνέβησαν τα γεγονότα που παρουσιάζονται (το πότε).
• Πραγματικός/Αφηγημένος: Δηλώνει το διάστημα που καλύπτουν τα γεγονότα που παρουσιάζει η αφήγηση (το πόσο).
• Αφηγηματικός: Δηλώνει το πώς αξιοποιείται, πο5ς παρουσιάζεται ο χρόνος στη διαδικασία της αφήγησης (το πώς):
α) ως προς τη σειρά παρουσίασης των γεγονότων:
- Ευθύγραμμος (όταν ακολουθεί τη φυσική σειρά των γεγονότων).
- Με αναχρονίες (όταν γίνονται ανακατατάξεις στη φυσική σειρά των γεγο
νότων):
• Αναδρομές ή αναδρομικές αφηγήσεις ή αναλήψεις ή FLASH BACK(επιστροφή στο παρελθόν).
• πρόδρομες αφηγήσεις ή προλήψεις (αναφορές γεγονότων που θα συμβούν αργότερα).
β) ως προς το ρυθμό παρουσίασης των γεγονότων:
- Επιτάχυνση.
- Επιβράδυνση.
- Παράλειψη ή έλλειψη.
γ) ως προς το σημείο έναρξης της υπόθεσης: ~ από την αρχή της υπόθεσης-
- από τη μέση της υπόθεσης
Πηγή: stefanu.wordpress.com
